I. ภาวะฉุกเฉินของโลก

นักวิทยาศาสตร์ของโลกเกรงว่า ถ้าเราผ่านจุดที่ไม่อาจหวนคืน ขั้นต่อไปของการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศจะไม่เพียงแค่รวดเร็ว แต่อาจไม่สามารถหวนกลับได้และจะเกิดภัยพิบัติที่รุนแรง ได้มีสัญญาณที่แสดงว่าช่วงเวลาอันตรายนี้กำลังใกล้เข้ามาแล้ว จากการที่ทะเลสาบต่าง ๆ และในบริเวณอื่น ๆ มีก๊าซมีเทนผุดขึ้นมา แทนที่จะถูกเก็บกักไว้อย่างปลอดภัยใต้แผ่นน้ำแข็งโลก

ไม่มีใครทราบถึงวันที่มีเทนจำนวนมหาศาลในปริมาณที่ไม่อาจควบคุมได้จะถูกปล่อยออกมา ซึ่งจะทำให้อุณหภูมิสูงอย่างฉับพลัน และเป็นตัวเร่งปรากฏการณ์โลกร้อนที่ไม่อาจหวนคืน สิ่งนั้นจะเป็นหายนะแก่เรา

ผลกระทบที่ทำลายล้างอื่น ๆ ของสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นแล้ว น้ำแข็งอาร์คติกซึ่งเป็นตัวสะท้อนความร้อนจะหายไปในฤดูร้อนอันใกล้นี้ ระดับน้ำทะเลที่ขึ้นสูง และเกาะที่จมลงหรือถูกคุกคามนับสิบ ๆ แห่ง บริเวณมรณะในมหาสมุทร เกิดขึ้นจากความเป็นกรดที่เกินกว่าที่สิ่งมีชีวิตจะอาศัยอยู่ได้เนื่องจากก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มากเกินไป ไฟป่ารุนแรนเกิดขึ้นบ่อยครั้ง  สัตว์ป่ากำลังสูญพันธุ์อย่างรวดเร็วเกินอัตราการสูญพันธุ์ตามธรรมชาติถึง 100  เท่า พายุทำลายล้างที่รุนแรงเกิดบ่อยครั้งขึ้น การระบาดของยุงที่เป็นพาหะนำโรคจากการขยายตัวของพื้นที่เขตร้อน แผ่นน้ำแข็งของโลกหายไป ทะเลสาบ และแม่น้ำกำลังเหือดแห้งหรือหายไปนับหมื่น ๆ แห่ง และการแผ่ขยายของพื้นที่ทะเลทราย

จากผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ ประชากรสองพันล้านคนกำลังเผชิญกับการขาดแคลนน้ำ และ 20 ล้านคนอยู่ในภาวะสิ้นหวังเหมือนดั่งผู้ลี้ภัยแต่ไม่ได้รับการคุ้มครองใด ๆ จากรัฐ

เหล่านี้เป็นผลลัพธ์ซึ่งเกือบทั้งหมดมาจากการกระทำที่รุนแรงของมนุษย์ การกระทำหมายเลขหนึ่งก็คือการกินเนื้อสัตว์

[นอกจากนี้] อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุหลักของการกัดกร่อนของดินในโลก มันคือตัวขับเคลื่อนหลักของการเกิดพื้นที่ทะเลทราย การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และการสูญเสียน้ำและมลภาวะทางน้ำ ทั้ง ๆ ที่น้ำกำลังหายากขึ้นทุกวัน เนื่องจากภาวะโลกร้อน นอกจากนี้ภาคปศุสัตว์ยังใช้น้ำมันเชื้อเพลิงและธัญพืชไปอย่างไร้ประสิทธิภาพ กล่าวโดยย่อก็คือ เราทิ้งขว้างธัญพืชไปมากกว่า 12 เท่า น้ำอย่างน้อย 10 เท่า และพลังงานเชื้อเพลิงแปดเท่าในการผลิตเนื้อวัว เมื่อเทียบกับการผลิตอาหารวีแก้นในสัดส่วนของสารอาหารที่เท่าเทียมกันหรือมากกว่า

หนทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยงหายนะสภาพอากาศ  “ที่ไม่อาจหวนคืน” ก็คือ การลงมือดำเนินการโดยมุ่งไปที่สาเหตุที่สำคัญที่สุดที่ก่อให้เกิดภัยพิบัติซึ่งก็คือการผลิตเนื้อสัตว์   ในตอนนี้เรามีหลักฐานและข้อมูลทั้งหมดที่ทำให้กล่าวได้อย่างมั่นใจว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์คือตัวการผลิตก๊าซเรือนกระจกอันดับหนึ่ง

การค้นพบล่าสุดที่ได้รับการตีพิมพ์จากองค์การสหประชาชาติในปี 2006 บอกเราว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าภาคการขนส่งทั้งหมดในโลก - เครื่องบิน รถไฟ รถยนต์ รถมอเตอร์ไซด์ ฯลฯ รวมกัน ² “การคำนวณใหม่บอกเราว่า อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นสาเหตุของภาวะโลกร้อนอย่างน้อย 50%” ³

การปศุสัตว์เป็นสาเหตุหลักของปล่อยก๊าซมีเทนที่เกิดจากมนุษย์ และมีเทนไม่เพียงสามารถเก็บกักความร้อน 72 เท่า มันยังเป็นก๊าซที่มีอายุสั้น  ซึ่งหมายความว่า มันจะหายไปจากบรรยากาศได้เร็วกว่าคาร์บอนไดออกไซด์ภายในหนึ่งทศวรรษ ซึ่งตรงข้ามกับเป็นพัน ๆ ปีของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ดังนั้นการกำจัดมีเทนโดยการกำจัดการเพาะพันธุ์ปศุสัตว์ คือหนทางที่เร็วที่สุดที่จะทำให้โลกนี้เย็นลง

ใช่แล้ว เราต้องจัดการตัวปล่อยก๊าซที่สำคัญที่สุดนี้

ฉันอธิษฐานให้ผู้นำผู้มีปัญญาทุกคนหยุดยั้งการผลิตเนื้อสัตว์ที่เป็นภัยถึงชีวิต ซึ่งเป็นตัวผลักดันหลักให้เราไปถึงจุดที่ไม่อาจหวนคืนในขณะนี้ มิฉะนั้นแล้วความพยายามทั้งหลายอื่น ๆ ในการลดคาร์บอนในระบบของเราอาจล้มเหลวไป หรือไม่มีโอกาสที่จะบรรลุผลได้

เราจะทำลายโลกใบนี้หากเรายังไม่หยุดกินเนื้อสัตว์ ผลิตเนื้อสัตว์และผลิตภัณฑ์สัตว์อื่น ๆ