มันไม่ใช่แค่มีเทนที่เราเป็นห่วง มีก๊าซต่าง ๆ มากมายจากมหาสมุทร [ตัวอย่างเช่น] ไฮโดรเจนซัลไฟด์ ที่ได้ทำลายล้างสิ่งมีชีวิตไปมากกว่า 90% ในประวัติศาสตร์โลกที่ผ่านมา⁶⁸

ขึ้นอยู่กับปริมาณความเข้มข้น แค่เพียงไฮโดรเจนซัลไฟล์ก็สามารถทำให้อวัยวะต่าง ๆ เกิดการระคายเคือง เช่น ตา จมูก คอ หลอดลมถูกปิดกั้น การแท้งฉับพลัน การทำงานของร่างกายบกพร่อง ปวดศีรษะ มึนงง อาเจียน ไอ การหายใจติดขัด ดวงตาได้รับบาดเจ็บ การช๊อค โคม่า การเสียชีวิต ฯลฯ

เราอาจเสียชีวิตจากก๊าซ ยังไม่ต้องพูดถึงภาวะโลกร้อน ในตอนนี้มีมีเทนที่ถูกปล่อยสู่บรรยากาศแล้วอยู่มากมาย ผู้คนจำนวนมากมีอาการป่วยทางจิตหรือทุกข์ทรมานทางกายอื่น ๆ ตามการวิจัยของนักวิทยาศาสตร์

ก๊าซมีเทนสามารถทำให้ปวดศีรษะ ระบบหายใจและระบบหัวใจทำงานผิดปกติ และในปริมาณที่เข้มข้นจะทำให้เกิดการเสียชีวิตจากการขาดอากาศหายใจ มันคล้ายกับการถูกพิษจากคาร์บอนมอนอกไซด์ มันมีพิษถึงชีวิตมากกว่า CO₂ 23 เท่า

ก๊าซอันตรายถึงชีวิตอื่น ๆ จากการปศุสัตว์

มีก๊าซพิษอันตรายถึงแก่ชีวิตอื่น ๆ ถูกปล่อยจากอุตสาหกรรมปศุสัตว์ด้วยเช่นกัน มันเป็นแหล่งกำเนิดของไนตรัสออกไซด์ที่ใหญ่ที่สุดที่ 65% ซึ่งเป็นก๊าซเรือนกระจกที่มีฤทธิ์ในการทำให้โลกร้อนคิดเป็น 300 เท่าของ CO₂ มันปล่อย 64% ของแอมโมเนียทั้งหมดซึ่งก่อให้เกิดฝนกรดและไฮโดรเจนซัลไฟด์ ซึ่งเป็นก๊าซพิษถึงแก่ชีวิต ดังนั้นการหยุดการผลิตปศุสัตว์คือการกำจัดก๊าซพิษถึงชีวิตทั้งหมดเหล่านี้ รวมถึงมีเทน⁶⁹

ผลกระทบที่เลวร้ายของคาร์บอนดำ

คาร์บอนดำเป็นอนุภาคเรือนกระจกที่เก็บกักความร้อนได้ 680 เท่าของ CO₂ และมันทำให้แผ่นน้ำแข็งและภูเขาน้ำแข็งทั่วโลกละลายเร็วขึ้นอีกด้วย การปล่อยคาร์บอนดำมากถึง 40% มาจากการเผาป่าเพื่อการปศุสัตว์

นักวิทยาศาสตร์พบว่า 60% ของอนุภาคคาร์บอนดำที่แอนตาร์ติกา ถูกพัดโดยลมจากป่าในอเมริกาใต้ซึ่งถูกเผาไหม้เพื่อทำเป็นพื้นที่สำหรับการผลิตปศุสัตว์⁷⁰

หยุดการผลิตเนื้อสัตว์เพื่อให้เกิดผลกระทบที่เย็นลงอย่างรวดเร็ว

หากเราต้องการเห็นโลกของเราเย็นลงในหนึ่งหรือสองทศวรรษข้างหน้า มันจะมีประสิทธิภาพมากกว่าที่จะลดมีเทนก่อน และเนื่องจากแหล่งกำเนิดที่ใหญ่ที่สุดของมีเทนบนโลกเรานั้นมาจากปศุสัตว์ การเป็นวีแก้นคือหนทางที่เร็วที่สุดที่จะลดมีเทน ซึ่งจะทำให้เกิดการเย็นลงของโลกเราที่ประสบความสำเร็จและรวดเร็ว
ดร.เคิร์ก สมิธ นักวิจัยชาวสหรัฐอเมริกาและสมาชิกไอพีซีซี ได้แสดงให้เห็นว่า ภายในระยะเวลาแค่เพียงไม่กี่ปี อัตราการสลายตัวของมีเทนนั้นสูงกว่า CO₂ และมันเกือบจะหมดไปภายในระยะเวลาหนึ่งทศวรรษ แต่ CO₂ จะคงอยู่ ซึ่งจะทำให้โลกร้อนเป็นเวลาพัน ๆ ปี! ดังนั้น หากเราต้องการให้โลกเย็นลงอย่างรวดเร็ว เราต้องกำจัดตัวการที่ออกไปจากโลกนี้อย่างรวดเร็ว⁷¹

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ มีเทนสร้างความเสียหายในระยะสั้นได้มากกว่า แต่ถ้าเราหยุดมัน เราจะสามารถแก้ไขแนวโน้มของภาวะโลกร้อนได้อย่างรวดเร็ว

ดีที่สุดคือการหยุดทานเนื้อสัตว์ หยุดการฆ่าสัตว์ หยุดการเลี้ยงสัตว์ แล้วก๊าซมีเทนและไนตรัสออกไซด์ก็จะหยุดเช่นกัน! แล้วเราจะตัดมลภาวะจำนวนมากออกไปจากอากาศของเรา และเราจะตัดกระบวนการภาวะโลกร้อน ฉันได้กล่าวแล้วว่า 80% จะถูกตัดไปเกือบทันที และเราสามารถเห็นผลลัพธ์ได้ในเวลาไม่กี่สัปดาห์

หยุดการเกิดบริเวณมรณะ

มีประโยชน์มหาศาลอื่น ๆ ที่ได้จากการหยุดการผลิตเนื้อสัตว์ ยกตัวอย่างเช่น บริเวณมรณะในมหาสมุทรโดยส่วนใหญ่เกิดจากปุ๋ยที่ไหลออกมาจากการกสิกรรมเพื่อใช้เป็นอาหารเลี้ยงสัตว์

บริเวณมรณะเป็นภัยคุกคามที่รุนแรงต่อระบบนิเวศของมหาสมุทร แต่มันก็สามารถฟื้นคืนได้ถ้าเราหยุดการสร้างมลภาวะให้แก่มันด้วยกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการปศุสัตว์ของเรา

บริเวณมรณะขนาดใหญ่ที่อ่าวเม็กซิโกซึ่งมีขนาดเท่ากับรัฐนิวเจอร์ซี่และทำให้สิ่งมีชีวิตทางทะเลในบริเวณนั้นไม่สามารถหายใจได้ เกิดจากไนโตรเจนที่ไหลจากภูมิภาคตะวันตกตอนกลางซึ่งเกิดจากของเสียจากสัตว์และปุ๋ยสำหรับเพาะปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ ของเสียเหล่านี้เป็นพิษ มันมียาปฏิชีวนะ ฮอร์โมน และยาฆ่าแมลง และมีเชื้อโรคร้ายแรงถึงชีวิตที่เข้มข้น อย่างเช่น อีโคไล และซาโมเนลล่า 10 ถึง 100 เท่าของของเสียจากมนุษย์⁷²

ในปี 1995 บึงของเสียขนาดแปดเอเคอร์ได้ระเบิดออกที่นอร์ธคาโลไลน่า ของเสียที่เป็นพิษในปริมาณ 25 ล้านแกลลอนทะลักออกมาซึ่งคิดเป็นสองเท่าของปริมาณน้ำมันจากเหตุการณ์เรือน้ำมันเอ็กซอน วอลเดซ ปลานับร้อยล้านตัวในแม่น้ำนิวริเวอร์ถูกฆ่าตายทันทีเนื่องจากไนเตรทในของเสียเหล่านั้น โดยผลกระทบยิ่งมีมากขึ้นเมื่อของเสียเหล่านั้นเดินทางถึงมหาสมุทร⁷³

หยุดการจับปลาและฟื้นคืนชีวิตให้กับสัตว์ทางทะเล

เราจำเป็นต้องมีปลาในทะเลเพื่อให้เกิดสมดุลในมหาสมุทร มิฉะนั้นแล้วชีวิตของเราก็จะอยู่ในอันตราย

การจับปลาทำให้เกิดภาวะโลกร้อนเนื่องจากการรบกวนระบบนิเวศที่ซับซ้อนของมหาสมุทรของโลก ระบบนิเวศทางทะเลที่สมดุลนั้นสำคัญยิ่ง เพราะพื้นที่มากกว่าสองในสามของโลกถูกปกคลุมด้วยมหาสมุทร

มหาสมุทรเป็นระบบนิเวศที่ซับซ้อนยิ่ง ซึ่งทุกสิ่งมีชีวิตมีหน้าที่เฉพาะเป็นของตัวเอง ดังนั้นการจับแม้แต่ปลาเล็ก ๆ ให้มนุษย์กินเป็นอาหาร จะสร้างความไม่สมดุลในทะเล ที่จริงแล้วเราได้เห็นผลกระทบของความไม่สมดุลนี้เกิดขึ้นแล้วกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล

หยุดจับปลา แล้วชีวิตทางทะเลจะกลับคืนมา เพราะการจับปลาจำนวนมากทำให้ปลาซาดีนหายไปจากอ่าวของนามิเบีย การปล่อยก๊าซที่เป็นโทษได้ก่อให้เกิดบริเวณมรณะ ซึ่งกำลังทำลายระบบนิเวศในบริเวณนั้น ๆ อันเนื่องจากการหายไปของสายพันธุ์เล็ก ๆ หนึ่งสายพันธุ์ แต่มีประโยชน์ต่อระบบนิเวศและทรงพลัง⁷⁵

การจับปลามากเกินไปทำให้ปลาที่หลงเหลืออยู่มีขนาดเล็กลง ดังนั้นตาข่ายจับปลาจึงมีช่องเล็กลงเพื่อให้สามารถจับปลาตัวเล็ก ๆ ได้ นี่คือสาเหตุที่ปลาชนิดอื่น ๆ ถูกจับด้วยเช่นกัน ดังนั้นมันยิ่งทำลายระบบนิเวศทางทะเลและทำลายปลาเพิ่มมากขึ้น สัตว์เหล่านี้ถูกบดเป็นอาหารสัตว์ ถูกใช้เป็นปุ๋ย หรือถูกโยนกลับสู่มหาสมุทรให้เป็นปลาตาย ยกตัวอย่างเช่น กุ้งทุก ๆ หนึ่งตันที่ถูกจับได้ จะมีปลาชนิดอื่น ๆ สามตันที่ถูกฆ่าและโยนทิ้งไป

และการศึกษาของสหรัฐอเมริกาชิ้นหนึ่งได้เปิดเผยว่า สุกรและไก่ถูกบังคับให้กินสัตว์ทะเลมากกว่าสองเท่าของที่เป็นอาหารของชาวญี่ปุ่นทั้งหมด และหกเท่าของปริมาณที่บริโภคโดยผู้คนในสหรัฐอเมริกา อย่างน้อยหนึ่งในสามของปลาทั้งหมดในโลกที่ถูกจับในวันนี้ เป็นอาหารให้กับปศุสัตว์ ไม่ใช่เป็นอาหารให้กับมนุษย์ด้วยซ้ำ

มีอีกสภาวะหนึ่งที่เรียกว่า สภาวะที่เป็นกรด ซึ่งการขาดปลาบางชนิดได้ทำให้เกิดความเป็นกรดที่สูงขึ้นในมหาสมุทร ส่งผลให้ความสามารถในการดูดซับ CO₂ ของมหาสมุทรลดลง

ฟาร์มปลาก็เหมือนฟาร์มสัตว์บนบก มันก่อให้เกิดปัญหาทางสิ่งแวดล้อมที่คล้ายคลึงกัน โดยส่งผลกระทบที่รวมถึงการสร้างมลภาวะต่อแหล่งน้ำ ปลาในฟาร์มถูกล้อมด้วยตาข่ายขนาดใหญ่ตามชายฝั่งมหาสมุทร โดยอาหารที่เหลือจากการกิน ของเสียจากปลา ยาปฏิชีวนะ หรือยาและสารเคมีอื่น ๆ จะไหลสู่น่านน้ำบริเวณใกล้เคียง สิ่งเหล่านี้ทำลายระบบนิเวศของเราและสร้างมลภาวะให้กับแหล่งน้ำดื่มของเรา

ดังนั้น ใครก็ตามที่คิดว่าการกินปลาไม่ได้ทำให้เกิดผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่เหมือน ๆ กัน โปรดคิดใหม่อีกครั้ง การบริโภคผลิตภัณฑ์สัตว์ใดก็ตาม มีผลกระทบที่เป็นลบต่อมหาสมุทรและโลกของเรา

การปศุสัตว์ ตัวกินน้ำที่ตะกละตะกลามที่สุด

น้ำคือทุกสิ่งในชีวิต เราต้องอนุรักษ์น้ำไว้ เราต้องทำทุกสิ่งที่เราทำได้ และก้าวแรกในการเริ่มต้นก็คือเป็นวีแก้น เพราะอุตสาหกรรมสัตว์ใช้น้ำสะอาดของโลกมากกว่า 70%

ขณะที่ 1.1 พันล้านคนไม่สามารถเข้าถึงน้ำดื่มที่สะอาด เราเสียน้ำสะอาดอันล้ำค่า 3.8 พันล้านตันทุกปีไปกับการผลิตปศุสัตว์

เรามีประชากร [มากกว่า] หกพันล้านคนในโลกนี้ และแหล่งน้ำใต้ดินสำหรับบ่อน้ำซึ่งค้ำจุนประชากรครึ่งหนึ่งของโลกกำลังเหือดแห้งไป และระบบชลประทานสิบอันดับแรกของโลกกำลังเหือดแห้งหรือลดน้อยลง และประชากรสามพันล้านคนกำลังขาดแคลนน้ำ

แม้ว่าเราจะไม่อาบน้ำ เราไม่แปรงฟัน มันก็เทียบไม่ได้กับตอนที่เราไม่หยุดทานเนื้อสัตว์

ชาวอเมริกันกังวลกับการขาดแคลนน้ำแล้ว ธารน้ำแข็งของพวกเขาได้ละลายไปมากมาย และแม่น้ำได้เหือดแห้งไป ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า จะมีน้ำไม่พอสำหรับ 23 ล้านคน ผู้ซึ่งพึ่งพาแหล่งน้ำเหล่านั้นเพื่อความอยู่รอด⁷⁸

การทานวีแก้นออแกนิกประหยัดน้ำของโลกได้มากกว่า 90%

แหล่งที่มาของข้อมูล: Marcia Kreith, ปริมาณน้ำสำหรับการผลิตอาหารที่แคลิฟอร์เนีย มูลนิธิเพื่อการศึกษาเรื่องน้ำ

การผลิตเนื้อสัตว์ใช้น้ำในปริมาณมาก มันใช้น้ำดี สด สะอาด มากถึง 1,200 แกลลอน ในการผลิตเนื้อวัวเพียงหนึ่งจาน⁷⁹ ในทางตรงกันข้าม อาหารวีแก้นหนึ่งมื้อเต็มใช้น้ำเพียง 98 แกลลอน ซึ่งคิดเป็นปริมานที่ลดลงกว่า 90%

เราสามารถหยุดยั้งการขาดแคลนน้ำได้ ขณะที่ความแห้งแล้งกำลังคุกคามประชากรเพิ่มมากขึ้น เราไม่สามารถสูญเสียน้ำได้อีกแล้ว ดังนั้นหากเราต้องการที่จะหยุดการขาดแคลนน้ำและอนุรักษ์น้ำอันล้ำค่าไว้ เราต้องหยุดผลิตภัณฑ์จากสัตว์

หยุดการกินหญ้าที่มากเกินไปและการทำลายป่า

ภาคปศุสัตว์เป็นการใช้พื้นที่ของมนุษย์ที่ใหญ่ที่สุด และมีส่วนในการทำลายป่าฝนเป็นอันดับต้น ๆ

เราต้องหยุดการกินหญ้าของปศุสัตว์เพื่อปกป้องดินของเราและปกป้องชีวิตของเรา การกินหญ้าของปศุสัตว์ที่มากเกินไป เป็นสาเหตุหลักของการทำลายป่าและผลเสียอื่น ๆ และเป็นสาเหตุของการกัดกร่อนหน้าดินมากกว่า 50%

เรามีผืนดินเพียง 30% ที่ปกคลุมโลก ในพื้นที่ 30% อันล้ำค่านั้น หนึ่งในสามของมันถูกใช้ ไม่ใช่เพื่อการอยู่รอดที่แท้จริงของเรา แต่เพื่อการเลี้ยงปศุสัตว์ หรือการปลูกธัญพืชสำหรับเลี้ยงสัตว์ – ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลิตเนื้อสัตว์เพียงไม่กี่ชิ้น

ตัวอย่างเช่น พื้นที่ประมาณหนึ่งพันล้านเอเคอร์ หรือ 80% ของพื้นที่กสิกรรมในสหรัฐ และประมาณครึ่งหนึ่งของพื้นที่ของสหรัฐทั้งหมด ถูกใช้ไปกับการผลิตเนื้อสัตว์ ในทางตรงข้าม พื้นที่น้อยกว่าสามล้านเอเคอร์ถูกใช้ไปกับการปลูกผักทั้งหมดของประเทศ ⁸⁰

ที่เม็กซิโก การวิจัยเมื่อไม่นานมานี้กล่าวว่า 47% ของที่ดินได้ถูกทำให้เป็นทะเลทรายเนื่องมาจากความเสียหายจากอุตสาหกรรมวัว ⁸¹ และพื้นที่อีก 50 ถึง 70% ของประเทศกำลังได้รับผลกระทบจากการขาดแคลนน้ำ

การถางที่ดินเพื่อเลี้ยงปศุสัตว์ได้สร้างความไม่เสถียรและการกัดกร่อนของดินที่รุนแรงทั่วทั้งเม็กซิโก ที่ภาคเหนือของเม็กซิโก ที่ดินเกือบสองในสามถูกจัดให้อยู่ในสภาวะสึกกร่อนโดยสิ้นเชิง หรือสภาวะสึกกร่อนรุนแรง⁸² เมื่อปศุสัตว์กินผักและเหยียบย้ำผืนดินทั้งหมด สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือผืนดินที่เป็นเหมือนซีเมนต์ ไม่สามารถเพาะปลูกอะไรได้อีก สิ่งนี้ทำให้ภาวะโลกร้อนเลวร้ายลงเนื่องจากคาร์บอนถูกปล่อยเพิ่มมากขึ้นจากพื้นที่ที่ตายแล้วและดินที่ว่างเปล่า

ถ้าทุกคนทานอาหารจากพืช ก็จะมีอาหารเพียงพอสำหรับประชากรหมื่นล้านคน

การสูญเสียที่ดินไปกับการเลี้ยงปศุสัตว์

เก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของถั่วเหลืองทั้งหมด 80% ของข้าวโพด และ 70% ของธัญพืชทั้งหมดที่ปลูกในสหรัฐอเมริกา ถูกใช้ไปกับการเลี้ยงปศุสัตว์ ขณะที่สิ่งนี้สามารถเลี้ยงผู้หิวโหยได้อย่างน้อย 800 ล้านคน⁸⁴ เรามีผู้หิวโหย เรามีเด็ก ๆ ที่กำลังเสียชีวิตทุก ๆ ไม่กี่วินาที เพราะเราใช้ที่ดินมากเกินไป น้ำมากเกินไป อาหารมากเกินไปสำหรับปศุสัตว์ แทนที่จะมีไว้สำหรับมนุษย์

ถ้าเราไม่ทานเนื้อสัตว์ เราจะใช้ผลิตภัณฑ์จากการเกษตร ธัญพืช ไปกับการเลี้ยงดูมนุษย์ แทนที่จะเลี้ยงสัตว์เพิ่มมากขึ้นในอนาคต แล้วเราก็จะไม่มีความหิวโหยอีกต่อไป และจะไม่มีสงครามเนื่องจากความหิวโหยใด ๆ อีก ผลกระทบนั้นมหาศาล

การใช้ที่ดินอย่างมีประสิทธิภาพ

แหล่งที่มาของข้อมูล: USDA; FAO/WHO/UNICEF กลุ่มที่ปรึกษาด้านโปนตีน 2004

นอกจากนี้ ยิ่งเราใช้วิธีทำการเกษตรแบบออแกนิกธรรมชาติมากเท่าใด เราจะยิ่งมีอาหาร เราจะยิ่งมีสุขภาพที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ และดินจะยิ่งดีขึ้น แล้วจากนี้ไป ดินจะฟื้นตัวแล้วเราจะยิ่งมีอาหารที่อุดมสมบูรณ์

เราต้องห้ามการตัดไม้ทำลายป่า และเราต้องปลูกต้นไม้ให้มากขึ้น แน่นอนว่าที่ใดก็ตามที่มีการกัดเซาะหรือที่ดินที่ว่างเปล่า เราต้องปลูกต้นไม้

การตัดไม้ทำลายป่าโดยส่วนใหญ่เกิดจากการผลิตเนื้อสัตว์  จากการประเมินขององค์การสหประชาชาติ การตัดไม้ทำลายป่าทำให้เกิดก๊าซเรือนกระจก 20% ของทั้งหมด ซึ่งการตัดไม้ทำลายป่าเกือบทั้งหมดนั้นเกี่ยวโยงกับการผลิตเนื้อสัตว์⁸⁶ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ของป่าอเมซอนที่ถูกถางไปนั้น ก็เพื่อเป็นทุ่งเลี้ยงสัตว์สำหรับฆ่าเป็นอาหาร และส่วนที่เหลือนั้นสำหรับปลูกถั่วเหลืองเพื่อเป็นอาหารสัตว์

ทุก ๆ ปี เราตัดป่าไม้ที่มีพื้นที่เท่ากับประเทศอังกฤษเพียงเพื่อสำหรับเลี้ยงสัตว์  ซึ่งทำให้โลกของเราร้อนขึ้น โดยมีพื้นที่มากมายกำลังประสบกับปัญหาน้ำท่วมและความแห้งแล้ง

ป่าฝนขนาดเท่ากับสนามฟุตบอลถูกทำลายไปทุก ๆ วินาที เพื่อการผลิตแฮมเบอร์เกอร์เพียง 250 ชิ้น⁸⁷

เรากำลังสูญเสียป่าฝนขนาด 55 ตารางเมตร เพื่อแฮมเบอร์เกอร์เพียงหนึ่งชิ้น⁸⁸

ป่าไม้มีบทบาทที่สำคัญในการดูดซับ CO₂  ยกตัวอย่างเช่น ป่าไม้ในภูมิภาคแปซิฟิคตะวันตกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกา สามารถดูดซับการปล่อยก๊าซทั้งหมดในรัฐโอเรกอน สหรัฐ ได้ครึ่งหนึ่ง
ตามองค์กรพิทักษ์สิ่งแวดล้อม กรีนพีช แปดเปอร์เซ็นต์ของคาร์บอนที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้ของโลกนั้น ถูกเก็บไว้ในป่าฝนอันกว้างใหญ่ของอ่างน้ำคองโกที่แอฟริกาตอนกลาง นักวิทยาศาสตร์ทำนายว่า การตัดไม้ทำลายป่าที่ดำเนินต่อไปของคองโกจะปล่อย CO2 ในปริมาณเท่ากับที่ได้จากสหราชอาณาจักรในช่วง 60 ปีที่ผ่านมา! ⁸⁹ ดังนั้น มันจึงมีความสำคัญที่จะอนุรักษ์ป่าไม้ไว้ขณะที่เรายังสามารถทำได้

ต้นไม้ดึงดูดฝน รักษาดิน และหยุดการกัดกร่อน และ [มัน] ให้ออกซิเจนและร่มเงาและเป็นที่พักให้กับเพื่อนสัตว์ ซึ่งจะส่งผลให้โลกของเราอยู่ในสภาพที่ดีและมีชีวิตต่อไป

[การตัดไม้ทำลายป่า] ไม่เพียงทำให้อุณหภูมิโลก ฝน และรูปแบบสภาวะอากาศ ซึ่งป่าฝนเป็นตัวควบคุมดูแล เปลี่ยนแปลงอย่างถาวร มันไม่ใช่แค่เกี่ยวกับประชากรนับล้าน ๆ คนที่พึ่งพาป่าไม้ที่อาจจะสูญเสียชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขา ยังมีมากกว่านั้น มีการสูญพันธ์ของพันธุ์สัตว์  ซึ่งรวดเร็วกว่าอัตราเร็วตามธรรมชาติถึง   100 เท่า และมันทำลายระบบนิเวศของเรา

โชคดีที่เรามีทางออกพร้อมแล้วอยู่ในมือ ซึ่งก็คือทางออกวีแก้นออแกนิก เราต้องยอมรับทางออกวีแก้นออแกนิก ว่าเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยรักษาโลกเราไว้ได้ในตอนนี้

ผืนดินสำหรับการเลี้ยงสัตว์และปลูกพืชเป็นอาหารสัตว์นั้น สามารถเปลี่ยนเป็นป่าไม้ที่ช่วยลดภาวะโลกร้อนได้  นอกจากนี้ถ้าผืนดินที่เพาะปลูกได้ทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นไร่ปลูกผัก ผู้คนจะไม่เพียงได้รับการเลี้ยงดูอย่างพอเพียง แต่ก๊าซเรือนกระจกมากถึง 40% ของทั้งหมดในบรรยากาศอาจถูกดูดซับไปด้วย นี่คือสิ่งที่จะได้รับนอกเหนือจากการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก 50% ที่เกิดจากการปศุสัตว์⁹⁰

ดังนั้น โดยสรุปแล้ว เรากำจัดก๊าซเรือนกระจกที่เกิดจากมนุษย์โดยส่วนใหญ่ เพียงแค่รับวิถีชีวิตวีแก้นออแกนิกมาใช้

การสูญเสียพลังงานจากการผลิตเนื้อสัตว์

การผลิตเนื้อสัตว์นั้นใช้พลังงานมากมาย และไร้ประสิทธิภาพทางพลังงานอย่างยิ่ง การผลิตเนื้อวัวหนึ่งกิโลกรัม ใช้พลังงาน 169 เมกะจูลล์ (169 ล้านวัตต์) หรือพลังงานที่เพียงพอสำหรับการขับรถยุโรปธรรมดาในระยะทาง 250 กิโลเมตร!

เนื้อเสต็กหกปอนด์หนึ่งชิ้นใช้พลังงานถ่านหิน 16 เท่าของที่ใช้สำหรับอาหารวีแก้นหนึ่งมื้อที่มีผักสามชนิดและข้าว

แหล่งที่มาของข้อมูล: Gidon Eshel and Pamela A. Martin, “การกินอาหาร พลังงาน และภาวะโลกร้อน”, Earth Interaction, Vol 10 (2006), paper No. 9.

ประธานไอพีซีซีขององค์การสหประชาชาติ ดร.ราเจนดรา ปาจาอุรี ระบุอีกว่า เนื้อสัตว์ต้องใช้การขนส่งและการแช่แข็งอย่างต่อเนื่อง การเพาะปลูกอาหารสัตว์และการขนส่งอาหารสัตว์ การบรรจุ การปรุงอาหารที่อุณหภูมิสูงเป็นเวลานาน และของเสียจากสัตว์อีกมากมายที่จำเป็นต้องผ่านการจัดการและทิ้งไป การผลิตเนื้อสัตว์มีค่าใช้จ่ายมากมายและไม่มีประสิทธิภาพ จึงเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน มันเป็นธุรกิจที่ไม่ดีที่จะผลิตเนื้อสัตว์ ⁹¹

ค่าใช้จ่ายที่แท้จริงของเนื้อสัตว์

ทุกสิ่งบนโลกนี้รวมถึงพวกเรานั้นเชื่อมต่อกัน และเราช่วยกันและกันที่จะทำให้ชีวิตของเราอยู่อย่างสะดวกสบายและมีชีวิตอยู่ได้ แต่หากเราไม่คิดว่า เรากำลังฆ่าตัวเราเอง ทุก ๆ ครั้งที่เราตัดต้นไม้ หรือฆ่าสัตว์ เรากำลังฆ่าส่วนเล็ก ๆ ของเราเอง

สถานะการคุกคามสายพันธุ์ตามการจำแนกประเภทที่ได้รับการประเมินอย่างครอบคลุม

แหล่งที่มาของข้อมูล: เลขาธิการที่ประชุมว่าด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ, Global Biodiversity Outlook 3, 2010, http://www.cbd.int/doc/publications/gbo/gbo3-final-en.pdf, 28

ในมหาสมุทรและแม่น้ำสะอาด พันธุ์ปลาจำนวนมากได้สูญหายไปเนื่องด้วยสภาพแวดล้อมทางน้ำ เช่น ปะการังถูกฆ่าตายจากการจับปลาด้วยระเบิด ขณะที่บนบก การบริโภคเนื้อสัตว์เป็นสาเหตุของการทำลายพื้นที่ขนาดใหญ่เพื่อการปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ เช่น ถั่วเหลืองสำหรับเลี้ยงปศุสัตว์
ด้วยกิจกรรมเหล่านี้ ซึ่งแท้จริงแล้ว ขโมยความหลากหลายทางชีวภาพของเรา พืชและสัตว์ได้สูญหายไปเพิ่มมากขึ้น ⁹³

ถ้าเราอยากที่จะรักษาน้ำที่ปลอดภัยและสะอาดของเราเพื่อตัวเราเองและลูก ๆ ของเรา เราต้องหยุดการผลิตปศุสัตว์และหันมาทานอาหารจากพืช

องค์การพิทักษ์สิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาประมาณว่า การกสิกรรมซึ่งโดยส่วนใหญ่เพื่อการผลิตเนื้อสัตว์นั้น เป็นตัวการที่ทำให้เกิดปัญหามลพิษทางน้ำถึงสองในสาม⁹⁴ ฟาร์มสุกรหนึ่งแห่งที่มีสุกร 500,000 ตัว จะทำให้เกิดของเสียมากกว่าของเสียจากประชากรแมนฮัทตันในกรุงนิวยอร์คจำนวน 1.5 ล้านคนต่อปีที่รัฐเวอร์จิเนีย แม้แต่ฟาร์มไก่ก็ผลิตไนโตรเจนมากกว่าประชากรที่อยู่ในบริเวณเดียวกันถึง 1.5 เท่า  ไม่มีกฎหมายที่จะควบคุมดูแลสิ่งนี้

สุกร 1.8 ล้านตัวที่ไอร์แลนด์ ก่อให้เกิดของเสียมากกว่าประชากรทั้งประเทศจำนวน 4.2 ล้านคน!

เนื่องจากที่ดินไม่สามารถดูดซับมันไว้ได้หมด ส่วนที่เกินมาจะไหลสู่แม่น้ำและดินของเรา เรากำลังพูดถึงปริมาณของสิ่งที่เป็นพิษจำนวนมหาศาลที่กำลังสร้างปัญหาอันน่าสะพรึงกลัว รวมถึง ก๊าซพิษ อย่างเช่น ไฮโดรเจนซัลไฟด์และแอมโมเนีย ยาฆ่าแมลงที่คงค้าง ฮอร์โมน ยาปฏิชีวนะ และแบคทีเรีย อย่างเช่น อีโคไล ที่สามารถทำให้เกิดอาหารเป็นพิษและการสูญเสียชีวิต

นอกจากของเสียแล้ว ยังมีปุ๋ยเคมีที่ใช้กับพืชเลี้ยงสัตว์ ที่นักวิทยาศาสตร์ได้กล่าวไว้ว่า ก่อให้เกิดบริเวณมรณะและการระบาดของสาหร่ายที่เป็นพิษซึ่งเป็นมอสสีเขียวที่เติบโตในน้ำ

เหตุการณ์เช่นนี้ ครั้งหนึ่งได้เกิดที่ขึ้นบริททานี่ ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งเป็นที่ตั้งของการปศุสัตว์ส่วนใหญ่และหนึ่งในสามของฟาร์มไก่ของประเทศ  ที่ชายฝั่งบริททานี่ ของเสียและสารเคมีเหล่านี้ไหลลงสู่ทะเล ทำให้เกิดการระบาดของสาหร่ายที่เป็นพิษ โดยได้ปล่อยก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิต ด้วยเหตุนี้ ในรายงานข่าวเมื่อไม่นานมานี้เราได้ยินว่ามีม้าที่เสียชีวิตภายในครึ่งนาที เพียงเพราะก้าวลงไปในสาหร่ายนั้น  และในตอนนี้สุขภาพของประชากรมากกว่า 300 คนโดยรอบบริเวณนั้นกำลังได้รับการตรวจสอบด้วยเหตุผลเดียวกัน

สิ่งที่ทำให้ทั้งหมดนี้แย่ลงไปอีกก็คือความจริงที่ว่า ของเสียจากสัตว์โดยส่วนใหญ่ไม่ได้รับการควบคุมดูแล หมายความว่า ไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งเหตุการณ์การปนเปื้อนเหล่านี้ได้ ซึ่งสามารถทำให้เกิดการเจ็บป่วยหรือแม้แต่การเสียชีวิตของสัตว์และคนจำนวนมาก

(โปรดดูที่ภาคผนวก 9 สำหรับตัวอย่างเพิ่มเติมของมลภาวะที่เกิดจากของเสียจากสัตว์)

ประหยัดค่าใช้จ่ายในการบรรเทาสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงได้เป็นล้าน ๆ

ผู้นำต่างเป็นห่วงเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายสำหรับการบรรเทาสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลง อย่างไรก็ดี ข่าวดีก็คือ หากโลกนี้เปลี่ยนไปทานอาหารที่ปลอดเนื้อสัตว์ เราจะลดค่าใช้จ่ายได้ครึ่งหนึ่งหรือมากกว่า ซึ่งหมายความว่า เราจะลดค่าใช้จ่ายได้เป็นล้าน ๆ ล้านดอลลาร์

ค่าใช้จ่ายของอากาศที่เปลี่ยนแปลง

การประหยัดเงินจากการทานวีแก้น

ลดค่าใช้จ่ายทางสุขภาพให้เหลือน้อยที่สุด

ความเสี่ยงทางสุขภาพของการทานเนื้อสัตว์นั้นชัดเจนขึ้นทุกวัน ปศุสัตว์ได้รับฮอร์โมนและยาปฏิชีวนะอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเมื่อถูกบริโภคเป็นเนื้อสามารถเป็นอันตรายต่อสุขภาพมนุษย์

ยังมีผลิตผลพลอยได้ที่เป็นพิษในสถานที่ฆ่าสัตว์ เช่นแอมโมเนียและไฮโดรเจนซัลไฟด์ สารที่เป็นพิษเหล่านี้ ได้ทำให้เกิดการเสียชีวิตในกลุ่มคนงานเนื่องจากพิษที่รุนแรงของมัน

เนื้อสัตว์ที่เป็น “อาหาร” เป็นหนึ่งในสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพ เป็นพิษ และไม่สะอาดที่สุดที่มนุษย์รับประทาน เราไม่ควรทานเนื้อสัตว์เลยหากเรารักสุขภาพและชีวิตของเรา เราจะมีชีวิตยืนนานขึ้น มีสุขภาพที่ดีขึ้น และฉลาดขึ้นโดยไม่มีเนื้อสัตว์

วิทยาศาสตร์ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเนื้อสัตว์ทำให้เกิดโรคมะเร็งนานาชนิด และโรคหัวใจ โรคความดันโลหิตสูง โรคหัวใจวาย และโรคอ้วน  มีรายชื่ออยู่มากมาย  โรคทั้งหมดนี้คร่าชีวิตคนนับล้าน ๆ ทุกปี คนนับล้าน ๆ เสียชีวิตเนื่องจากโรคที่เกี่ยวกับเนื้อสัตว์ และทำให้คนนับล้าน ๆ เจ็บป่วยอย่างรุนแรงและพิการอีกด้วย  เรื่องที่น่าเศร้าที่เกิดจากการกินเนื้อสัตว์นั้นมีไม่รู้จบ เราควรทราบสิ่งนี้แล้วจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์และทางการแพทย์ทั้งหมด

เรายังไม่ได้กล่าวถึงสภาวะที่สกปรก สิ่งแวดล้อมที่แออัดที่ซึ่งสัตว์ถูกกักไว้จนถึงวันที่พวกเขาถูกฆ่า ซึ่งยิ่งส่งเสริมการแพร่กระจายของเชื้อโรค เช่น ไข้หวัดหมู ที่จริงแล้ว โรคที่แพร่กระจายโดยเนื้อสัตว์ อย่างเช่น โรควัวบ้าที่ติดต่อในมนุษย์นั้น ถึงแก่ชีวิตในทุกกรณี ใครก็ตามที่ติดเชื้อวัวบ้านั้นจะต้องเสียชีวิตอย่างน่าเศร้า  การติดเชื้ออื่น ๆ เช่น อีโคไล ซัลมอเนลล่า ฯลฯ สามารถทำให้เกิดปัญหาทางสุขภาพที่รุนแรง สร้างความเสียหายในระยะยาว และบางครั้งนำไปสู่การสูญเสียชีวิตอีกด้วย

ในโลกวีแก้น จะไม่มีข่าวที่น่าเศร้าเช่นนี้ ที่ลูกของใครก็ตามกำลังเสียชีวิตจากความเสียหายทางสมองหรือเป็นอัมพาตเนื่องจากเชื้ออีโคไล แบคทีเรียที่เป็นอันตรายถึงชีวิต ซึ่งเดิมทีนั้นมาจากสัตว์ในฟาร์ม จะไม่มีการปวดศีรษะเนื่องจากการระบาดไข้หวัดหมู โรควัวบ้า มะเร็ง ชัก หัวใจวาย แซลมอเนลลา อีโบลา ฯลฯ ๆ  แม้แต่โรคเอดส์ที่เรากลัวกันอย่างมากนั้น เดิมทีก็มาจากการล่าสัตว์เป็นอาหาร  โรคสัตว์จากสภาพแวดล้อมของฟาร์มสัตว์ที่สกปรกและน่ากลัวนั้น เป็นสาเหตุของ 75% ของโรคในมนุษย์ทั้งหมด

แม้แต่นมซึ่งเราได้รับการบอกกล่าวอย่างเป็นทางการว่าดีต่อเรานั้น ในทางตรงข้าม เป็นเพิษและทำให้เกิดโรค (และแน่นอน การสูญเสียทางการเงิน) นี่คือตัวอย่างบางส่วน: ชื้อแบคทีเรีย ยาฆ่าแมลงและเอนไซม์ที่พบในซีสที่ได้จากท้องด้านในของสัตว์ มะเร็งเต้านม ต่อมลูกหมากและอัณฑะจากฮอร์โมนในนม ลิสเตอร์เรีย และโรคโครน ฮอร์โมนและไขมันอิ่มตัวทำให้เกิดโรคกระดูกพรุน โรคอ้วน โรคเบาหวาน และโรคหัวใจ

ราคาสุขภาพของเนื้อสัตว์และนม

เราไม่สามารถตัด CO₂ ได้รวดเร็วอย่างนั้น เพราะเราไม่มีการประดิษฐ์เทคโนโลยีอื่น ๆ ในตอนนี้ที่จะทดแทนสิ่งที่เรามีอยู่ รถไฟฟ้ากี่คันที่คุณเห็นวิ่งอยู่บนถนนในสหรัฐอเมริกา? มันจะลด CO₂ ไปได้เท่าไหร่? ไม่มากนัก แต่มีเทนที่มีพิษนั้นมาจากการเลี้ยงปศุสัตว์ ดังนั้นหากเราหยุดสิ่งนั้น ก็จะไม่มีความร้อนเกิดขึ้นอีก!

มีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์อยู่บ้างในการดักจับ CO₂ และผสมมันกับน้ำทะเลเพื่อสร้างซีเมนต์ สิ่งนี้จะลด CO₂ ที่ถูกใช้ไปกับวิธีผลิตซีเมนต์อื่น ๆ ด้วย และยังลด CO₂  ที่เกิดขึ้นใหม่จากการสร้างมลพิษในอากาศ แต่กระนั้น เทคโนโลยีใหม่ ๆ ใดก็ตามใช้เวลานานเกินไปที่จะพัฒนา และเข้าสู่ตลาด

ตามโครงการสิ่งแวดล้อมขององค์การสหประชาชาติ ทุ่งหญ้าและป่าไม้ตามธรรมชาติมีประสิทธิภาพในการดูดซับ CO₂ มากกว่าเทคโนโลยีจับคาร์บอนใด ๆ นอกจากนี้ มันเสี่ยง ฉันคิดว่าอย่างนั้น มันยังไม่ได้รับการทดสอบ แล้วถ้าคาร์บอนรั่วไหลกลับสู่บรรยากาศอีกครั้งในปริมาณที่เข้มข้นอย่างนั้น? ตอนที่เราเก็บกักมันไว้ปีแล้วปีเล่า ทศวรรษแล้วทศวรรษเล่า แล้วมีบางสิ่งเกิดขึ้น และมันรั่วไหลออกไป แล้วเราจะอย่างไร?

ดังนั้น ด้วยการทานวีแก้น เราทานสิ่งที่ดีที่สุดต่อสุขภาพของเรา ต่อสัตว์ ต่อสิ่งแวดล้อม และธรรมชาติจะทำที่เหลือเพื่อฟื้นฟูสมดุลและรักษาโลกของเราไว้ ¹⁰⁰